«درباره غرب» و پرسش از وجود

جستارنوشت های دکتر داوری یک ویژگی مشخص و گریزناپذیر دارند؛ آن ها نمی گذارند خواننده با آرامش بخواند، داده ای بیاموزد و به سادگی از کنارشان بگذرد بلکه در برابر او می ایستند. همین ویژگی نیز علت کمتر خوانده شدن و شتاب زده قضاوت شدنی می شود که فراوان است و معمول. این جستارها گاه چنان نامأنوس و به دور از برداشت اولیۀ ما از امور هستند که در برخورد نخست معمولاً به طور کلی نامقبول یا دست کم پیش بینی ناپذیر می نمایند. به دیگر سخن این نوشته ها ما را ناگزیر از تفکر می کنند. مخالف یا موافق باشیم فرقی نمی کند زیرا اگر مخالف نخواهد کناره بگیرد و یکسره باطل بینگارد و باب گفتگو را ببندد، باید بتواند در همان سطحی که داوری اندیشیده، بیندیشد تا سخن بدیلی بیاورد و موافق نیز به دلیل پیش بینی ناپذیری و زنده بودن فکر وی ناچار است چاره ای بیندیشد و لاجرم فکر کند. از همین روست که مخالفت و موافقت با نظرات وی چندان مهم نیست زیرا اگر خواننده را به فکر واداشته، موفق بوده و اگر هم به فکر وانداشته که دیگر موافقت یا مخالفت با آن اهمیتی ندارد. در میان این مجموعه ها، دربارۀ غرب نیز به هیچ وجه استثناء نیست و با اطمینان می توان آن را از مهم ترین جستارنوشت های دکتر داوری دانست. این نوشتار نیز تلاشی است برای نشان دادن وجه اهمیت این مجموعه[1].   [1]ـ «دربارۀ غرب» سرشار از ایده های بسیاری است که در این یادداشت کوتاه مجالی برای اشاره به آن ها نیست از جمله مسئلۀ مهم درک از زمان و تاریخ که در «فلسفۀ معاصر» و «جهان و جهانی شدن» آمده است و نیز بحث از امکان های گفتگو و نسبت مرکز و پیرامون. در این یادداشت اما تلاش می شود به جای اشاره به تمامی ایده ها با تکیه بر ایدۀ مرکزی کتاب با نگاهی تفسیری برخی عناصر جدا از هم، در کنار هم و با هم فهم شوند.